zaterdag, februari 11, 2006
The day after
Als er iets duidelijk is, één dag na de bekendmaking van de WPP-winnaar, dan is het wel dat alleen de juryvoorzitter James Colton de winnende foto helemaal ziet zitten. Hij heeft zijn eigen voorkeur dan ook doorgedrukt in het juryberaad, zelfs tegen de voorkeur van vele juryleden in.
Misschien moet het bestuur van World Press Photo eens wat zorgvuldiger zijn bij het samenstellen van de jury. Vorm die jury bijvoorbeeld eens uit alleen toonaangevende fotojournalisten, dan komt er waarschijnlijk een echt goede foto (en dito fotograaf) als winnaar naar voren, en niet de zoveelste omhooggevallen eendagsvlieg die met een pretentieus lulverhaal aan de pers verkocht moet worden. En dan wordt ook voorkomen dat een moegestreden jurylid als Stephan Vanfleteren een "dit nooit weer" moet verzuchten.
Enkele meningen uit de Volkskrant:
(Vergeet niet dat ikzelf binnen een minuut na de bekendmaking al schreef: Een weinig originele keuze, if you ask me. Om nog maar niet te zeggen een afgezaagd cliché.)
Ik ben niet kapot van deze foto. Het is het net niet. Als de jury ervoor kiest een niet-nieuwsfoto te laten winnen, hadden ze een andere en betere moeten kiezen. De wijzende hand op de voorgrond stoort me bijvoorbeeld.
Marcel Molle.
Er mist iets in de foto van O'Reilly. Ik kan niet prescies beschrijven wat dat element is. Het viel me gelijk op. Het beeld blijft door het ontbrekende gedeelte niet hangen in mijn gedachten.
Erik Refner.
Er wordt gesproken van wanhoop en gruwel, maar dat zie ik er niet aan af. Als de jury dat had willen laten zien, had ze voor iets heel anders moeten kiezen. Het beeld laat een hoop vragen onbeantwoord.
Roel Visser.
Misschien moet het bestuur van World Press Photo eens wat zorgvuldiger zijn bij het samenstellen van de jury. Vorm die jury bijvoorbeeld eens uit alleen toonaangevende fotojournalisten, dan komt er waarschijnlijk een echt goede foto (en dito fotograaf) als winnaar naar voren, en niet de zoveelste omhooggevallen eendagsvlieg die met een pretentieus lulverhaal aan de pers verkocht moet worden. En dan wordt ook voorkomen dat een moegestreden jurylid als Stephan Vanfleteren een "dit nooit weer" moet verzuchten.
Enkele meningen uit de Volkskrant:
(Vergeet niet dat ikzelf binnen een minuut na de bekendmaking al schreef: Een weinig originele keuze, if you ask me. Om nog maar niet te zeggen een afgezaagd cliché.)
Ik ben niet kapot van deze foto. Het is het net niet. Als de jury ervoor kiest een niet-nieuwsfoto te laten winnen, hadden ze een andere en betere moeten kiezen. De wijzende hand op de voorgrond stoort me bijvoorbeeld.
Marcel Molle.
Er mist iets in de foto van O'Reilly. Ik kan niet prescies beschrijven wat dat element is. Het viel me gelijk op. Het beeld blijft door het ontbrekende gedeelte niet hangen in mijn gedachten.
Erik Refner.
Er wordt gesproken van wanhoop en gruwel, maar dat zie ik er niet aan af. Als de jury dat had willen laten zien, had ze voor iets heel anders moeten kiezen. Het beeld laat een hoop vragen onbeantwoord.
Roel Visser.
# posted by Jan-Edward : 10:33
|
|